تلـاش‌های ترویجی و تبلیغی زنان کربلـا چنان فراگیر و درس‌آموز بود که پایه و ارکان نهضت‌هایی که از عاشورا سرچشمه گرفتند، گزارده شد. انقلـاب‌ها یکی پس از دیگری رخ نمودند و روزگار امویان و عباسیان را آشفته ساختند.
مسئولیتی سترگ در حماسه‌ای بزرگ
تاریخ پرافتخار عاشورا این واقعیت را به اثبات رسانید که زن همـ می‌تواند در جهت رسیدن به والـاترین مقامـ‌های انسانی، همپای رزمندگان و شهیدان گامـ بردارد. بانوان در این حماسه‌ی پرشکوه، ضمن نشان‌دادن توانایی‌هـا، لیاقت‌هـا و شایستگی‌های خود به جهانیان، در جهت نشر ارزش های معنوی و کیفیت ابلـاغ پیامـ قیامـ حسینی، راه و شیوه ای بدیع و ماندگار عرضه کردند و یادگارهای تازه ای از خود برای نسل‌های آینده بر جای نهادند.
بانوان کربلـا از طوایف و اقشار گوناگون‌اند. برخی از آنان از نسل رسول اکرمـ(ص) و پرورش‌یافته‌ی مکتب علوی در محضر حضرت زهرا(س) هستند. زینب، دختر علی(ع)، درس عفت، سخنوری و خطبه‌خوانی را از مادرش آموخته و شجاعت و فصاحت را از پدرش امامـ علی(ع) و برادرانش امامـ حسن(ع) و امامـ حسین(ع) فرا گرفته است.
خواهر زینب، امـ‌کلثومـ، نیز به همین شیوه تربیت شده و در مکتبی، مراحل رشد معنوی را سپری کرده است که تسلیمـ، سکوت و ضعف ارکان نظامـ عقیدتی اسلـامـ را تحمل نمی‌‌کند. فرزندان امامـ دومـ و سومـ و نیز همسران آن بزرگواران نیز در مدرسه‌ی ولـایت به درستی تعالیمـ با‌شکوهی را آموختند و شکیبایی و مقاومت در راه هدف را به نیکویی نشان دادند.
زنانی در این ماجرا نقش آفرین بودند که اغلب زندگی خویش را در صحراها و چادرها گذرانیده بودند و از حوادث سیاسی ـ اجتماعی شهرها و نزاع حق و باطل خبر درستی دریافت نمی‌کردند؛ اما در پرتو صدق، صفا و خلوصی که داشتند، مشمول لطف و عنایت الهی قرار گرفتند و به بصیرتی دست یافتند که مرداب‌های فتنه و باتلـاق‌های آشوب برای‌شان آشکار شد.
آن‌ها پیرامون چشمه‌ی معرفت و معنویت حلقه زدند و کارنامه‌ی درخشانی از خود بروز دادند. در حدود امکانات و فراخور استعدادی که داشتند، در صحنه‌های کربلـا، با حضوری قابل تحسین به بانوان جهان درس‌های آموزنده دادند و بانگ هشدارباش آنان بشریت را به تأمل وادار ساخت.
زنان عاشورایی بذر نهضتی را افشاندند که هنوز جوامع انسانی از محصول آن بهره‌برداری می‌کند. این‌ها بعد از حادثه‌ی عاشورا و پس از به خاک و خون غلتیدن دلـاوران نینوا، عرصه را خالی نگذاشتند و با تمامی توان برای انتشار دستاوردها و تعالیمـ عاشورا تلـاش کردند، دشمن را با فریاد‌ها، خروش‌ها، ناله‌ها و افشاگری‌ها، استیضاح و محاکمه کردند.
این زنان به خصمـ ثابت کردند، با کشتن حماسه‌آفرینان، بازدارنده‌هـا از سر راه‌شان کنار نرفته و مسائل در آن جا خاتمه نیافته است. آن‌ها اجازه ندادند خون‌های پاک به هدر روند؛ و پیامـ پایدار قیامـ را به گوش مردمـ رسا‌نیدند؛ از کربلـا تا کوفه و از آن جا تا مقر حکومت یزید و از شامـ تا مدینه و نقاط دیگر و حتی مصر.
تلـاش‌های ترویجی و تبلیغی زنان چنان فراگیر و درس‌آموز بود که پایه و ارکان نهضت‌هایی که از عاشورا سرچشمه گرفتند. گزارده شد. انقلـاب‌ها یکی پس از دیگری رخ نمودند و روزگار امویان و عباسیان را آشفته ساختند. رفتار افشاگرانه‌ی بانوان در هر موقعیت و مکانی که اقتضا می‌کرد همچون وسایل ارتباط جمعی، بی‌خبران را نسبت به حقایق و وقایع آشنا، و شایعات، تبلیغات مسمومـ و انتشار اکاذیب دشمن را بی‌اثر می‌کرد. بانوان به موازات این حرکت رسانه‌ای، بردباری و شکیبایی شگفتی را از خویش بروز می‌دادند.
آنان کوشیدند ضریب تحمل و میزان ظرفیت فکری و روحی کودکان و نوجوانان را بالـا ببرند. با وجود آن‌که گرسنگی شدیدی به آنان فشار می‌آورد، نان و خرمای خیانت‌کاران و بی‌وفایان کوفی را نپذیرفتند و حتی لقمه‌هایی که بر دهان کودکان گذاشته می‌شد، بیرون کشیدند تا نفرت خود را نسبت به رفتار قبلی آنان نشان دهند. دشمن برای‌شان آب آورد، برخلـاف کمـ‌آبی و تشنگی از نوشیدن آب خودداری کردند و حتی اطفال را از خوردن آب باز داشتند.
مشاهده‌ی بدن شهیدان با اندامـ‌هـای پاره‌پاره و غرق در خون امر ساده‌ای نبود، هر دلی را تکان می‌داد و اشک‌ها را از دیدگان جاری می‌کرد؛ اما بانوان تلـاش کردند حالت‌های عاطفی و روحی خود را تحت کنترل درآورند. از آن چه بر سرشان آمده، شِکوه نکنند تا مبادا دشمن را خوش‌حال کنند! در مسیر اسارت، وضع مشقت‌بار و سختی را تحمل کردند، اما هرگز رضایت ندادند برای تأمین آسایش خویش از دشمن تقاضایی داشته باشند.
عزت نفس خود را به‌خوبی حفظ کردند و استوار و پایدار در برابر امویان قد علمـ کردند. آن بانوان به‌خوبی می‌دانستند که مسیر برگزیده از سوی امامـ حسین(ع)، جوانان بنی‌هاشمـ و اصحاب امامـ، خالی از خطر و خوف نیست و سنگلـاخ‌های راه را باید با توکل، ایمان و بزرگواری روح طی کرد.
نویسنده: گلى زواره غلـامرضا
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1246
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
